Orbital

Liburu bitxia da. Amaitu ondoren jendearen kritikak irakurtzen aritu naiz eta askori jasanezina egin zaie, argumenturik ez duela diote eta aspergarria dela. Egia da gauza gutxi gertatzen direla, eta niri ere ez nau harrapatu, baina Lurraren grabitateak espazio-estazioa orbitan biraka mantentzen duen bezala ni ere behin eta berriz itzuli naiz liburuaren beste zatitxo bat irakurtzera.

Astronauten eta kosmonauten gogoetek eta pentsamenduek pisu handia dute. Lurrean utzi dituzten familia eta ezagunak ere ageri dira. Horien agerpenak dira kontakizunetik gehien duten zatiak.

Hala ere, protagonista nagusia Lurra bera da. Denbora asko pasatzen dute guztion etxera begira, eta orbitetan zehar ikusten dutenaren deskribapenek pisu handia dute liburuan. Hiztegia zati horietan ireki behar izan dut maizena.

It just was so boring.

Short book, but very thoughtful and actually makes you feel like you're in orbit with the crew on the space station. Every day, they're amazed to look back on our little blue dot in the universe. The notion of having 8 ? sunrises and sunsets per day while they orbit I found fascinating.

So many facets of humanity packed into this short novel. The plot is loose, detailing the thoughts of International Space Station astronauts during their 16 orbits around the Earth in 24 hours. All while a massive typhoon approaches Southeast Asia, and another space crew approaches for a Moon landing.

The English author, Samantha Harvey, brilliantly enters the minds of the multi-national crew, each with their own perspective on what kind of meaning their lives have. Overall, a scientific, poetic, and philosophical treatise.

(I listened to the audiobook, narrated by Sarah Naudi.)

Ikkje det eg hadde forventa. Eit inspirerande og tankeløftande døgn på romstasjonen, vakkert fortalt.